Berducedo

Borres,een klein shit-hole ergens in Asturgie en toch heeft het wat om vanaf de Albergue via een pad waar dagelijks de koeien naar de stal lopen bij de bar te komen.Het heeft hard geregend en de meeste koeien hadden denk ik jeuk aan de sluitspier want het hele pad was ondergescheten.

In de herberg was het volle bak en vele verschillende talen worden door elkaar gesproken.

Gevolg een onrustige nacht en morgen een zware klim dag voor de boeg.

Na de koffie vertrekken we rond half acht richting Berducedo om eigenlijk de hele tocht te klimmen.

Als we het gehucht uit lopen gaat het direct stijl omhoog en ik ben blij dat ik in korte broek vertrokken ben.Het is nog stervend koud en onder in het dal is het mistig.Vanaf bovenaf gezien als een wit deken over het dal, heel apart.

Het gaat constant omhoog en we krijgen als beloning de mooiste uitzichten.Het is heerlijk lopen nu de zon erbij is gekomen en we hebben geluk omdat het zicht oneindig is.

Onze camera's maken overuren en we vliegen van het ene pad over op het volgende en komen rond half elf op de top van de Hospital Fonfaraòn op 1230 m.

Het is een heerlijk gevoel hier boven en de stilte is niet normaal ,zo stil.Na een paar foto's op de top gaat het downhill.

Kijk de foto's en zie wat wij hebben gezien.

Vandaag geen enkele mogelijkheid om iets te eten of drinken onderweg en daar waren we op voorbereid.

Een paar stops gemaakt en uiteindelijk komen we aan in Berducedo en checken in bij de local Albergue.Er zijn twee bars en ik zie een uithangbord met pelgrim menu €10,- en dat gaat het worden vanavond.

Al schrijvend komt de ene na de andere bekende binnen en vanavond is het weer volle bak in de herberg ,dat is ook gelijk het leuke van de Camino.Het is geen wedstrijd en uiteindelijk komt een ieder die we tegenkomen tegelijk aan Santiago.

Morgen komt dan toch blz. 101 met een afdaling van 700 m binnen een paar km.

De desbetreffende tabel die hierbij hoort is me in het vliegtuig al opgevallen en wordt morgen realiteit.De voeten en de knieën doen het nog steeds goed en alle oefentochten zijn niet voor niets geweest.En in de kroeg is het niet anders jammer genoeg...........

Hasta luego.

Borres

Barca met 2-0 gewonnen.Dat gaat hier natuurlijk niet ongemerkt.Iedereen is pro Barcelona en alle tv's stonden ook gisteravond op vol volume.

We hebben gisteren eens een pizza gegeten en die ging erin als gesneden koek.Dit keer zonder voor of nagerecht en gelukkig maar want hij had de afmeting van een reservewiel .

In onze Albergue hebben inmiddels ook vier Spanjaarden uit Gran Canaria zich genesteld.

De vier kanariepietjes hebben in de supermarkt spullen gekocht en maken hun eigen kostje .

Rond tien gaat het licht uit en iedereen valt snel in slaap want de vermoeidheid sluipt langzaam in ons lijf en dan is rust de enige remedie.

We verlaten La Espina rond half acht en vinden al snel de gele pijlen die ons de weg wijzen richting ons volgende doel ,Borres.

De eerste elf km gaan langzaam omhoog en van echt klimwerk is geen sprake tot we na onze koffie in Tineo aan de bak kunnen.Het gaat contant omhoog en binnen enkele minuten loopt het zweet me al weer tussen de rails.

De uitzichten zijn fabelhaft volgens ons boekje en hij heeft gelijk,het is super en we maken weer foto na foto.Al zijn de foto's nog zo mooi de herinnering aan wat we hier zien en meemaken is waar het om gaat en dat is de Camino.

Aangekomen op de top (920m) is het toch wel fris en in de verte zien we de Picos met besneeuwde toppen en binnen enkele minuten begint het nog te regenen ook.Regenkleding weer aan en doorlopen.In de afdaling verandert het weer snel en na een stief kwartiertje heb ik alles weer terug in de rugzak en loop zoals het hoort in de kort boks met t-shirt.

Onderweg zijn er geen mogelijkheden om te eten of drinken en daar zijn we op voorbereid.De gekochte empanadas en bananen met limo worden genuttigd en we vervolgen onze weg naar Campiello.

In dit gehucht staat een mega Albergue annex hotel met supermarkt en bar restaurant.We kijken elkaar aan en denken allemaal hetzelfde ,doorlopen.Ik ga hier een beetje de Spaanse toekan lopen te spekken.Dus nog drie km doorlopen en hier komen we aan bij een lekker simpel Albergje met iets verderop de bijbehorende bar/ rest.

Inmiddels zijn onze kanaries ook geland en nemen dezelfde herberg samen met een Nederlander,twee Duitsers een nog wat anderen pelgrims.

Het is inmiddels gaan regenen en onweren en ben blij dat we binnen zijn,morgen wordt 25 km tot aan Berducedo en kunnen we kiezen uit twee varianten.We kiezen voor de traditionele en originele route en tevens de zwaarste ,hé we zijn er nu toch .

Dus morgen vertrekken we op een hoogte van 650 m vanuit Borres en tikken de 1200 m aan in Puerto del Palo om daarna de afdaling in te zetten en binnen korte tijd terug te zijn op 900 m tot aan Berducedo. Lang leve de ibuprofen.

Salut.

La Espina

De achterkant van het gelijk.

Gisteravond hebben we heerlijk gegeten bij de dichtstbijzijnde toco in het dorp.De nacht is voorbij gevlogen en vanmorgen was een ieder uitgeslapen en weer fit to go.Na een klein ontbijtje met water en wat ingekocht brood vertrekken we naar Salas.

Het weer is ons vandaag goed gezind en ik vertrek als enige met korte broek en t- shirt,je weet wel de outfit van een echte wandelaar.Naast mij lopen twee ingepakte meikevers die zich straks gaan verkleden,dat kan ik je beloven.De lucht is strak blauw en nog een beetje fris maar dat is snel voorbij als we licht glooiend omhoog onze weg vervolgen.Het uitzicht is wederom fantastisch en de stilte van geen verkeer of welke drukte dan ook is een genot,alleen wat vogels en de eeuwige koeienbellen verbreken de stilte.

Onze eerste echte stop wordt Salas en er is daarvoor ook geen enkele mogelijkheid om een bakje koffie te kopen.Dus 11,5 km stappen en rond half elf lopen we Salas binnen.Een wederom klein stadje met wat cafés en een klein pleintje.Hier pakken we een terrasje met uitkijk op de net geopende markt.Na ons tweede bakje zegt Bob ,Ik moet een pet hebben want straks verbrand ik mijn kuis.En zo gezegd zo gedaan ,Bob loopt vanaf vandaag erbij alsof hij die ouwe van Sandford and son is.

Siem betaald onze gemaakte schuld en we zijn klaar voor de eerste echte beklimming.Vanaf dat we het stadje verlaten wordt het een alsmaar omhooglopend pad met een hoogte verschil van 400m binnen een paar km .

Ons alwetende boekje is duidelijk en zegt dat de route sehr schönn ist, en dat is het ook.We nemen vele foto's en zien in de verte de windmolens op de top van de bergkam staan.

Ik zeg tegen Siem ,wedden dat we daar vlakbij komen! En na een pittige twee uur klimmen staan we bovenaan de berg en kijken we tegen de achterkant van de windvangers.Het is inmiddels goed warm geworden en we zweten ons helemaal leeg en lassen onze drink en eet pauze in.

Vanaf hier is het nog een goed anderhalf uur lopen en als we rond half drie de Albergue hebben gevonden is het zoals elke dag eerst inschrijven,douchen en de buurt verkennen.

De vrouwelijke herbergier Carmen annex eigenaar van de lokale Supermercado heeft boven haar winkel een prachtig verbouwde slaapzaal met keuken,douche etc en verteld waar we kunnen eten en dat de Albergue een zgn Donativo is.Dus gratis en ze wil ook geen geld zien echter zou het wel leuk vinden als we onze inkopen bij haar doen.Dat gaan we doen want ons routeboekje waarschuwd wederom dat de komende dag er geen mogelijkheden zijn om onderweg iets te kopen en we zijn nu zover dat we liever mee verlegen als om verlegen op pad gaan.

Vanavond wordt het ,op aanraden van Carmen ,eten bij Restaurant Rincon de Vane ,iets verderop .

Morgen wordt het 28 km lopen en gaat ons pad eerst redelijk vlak en daarna een 250 m omhoog. Volgens een local gaat het morgen regenen.We zullen zien want tot nu toe is de meeste regen aan ons voorbij gegaan en loop ik morgen wederom in de korte boks.

Adios.

Cornellana

Er is geen dag of er gebeurt iets aparts.En gisteren was er weer eens eentje uit de categorie kloothommels.We liggen in ons schooltje te vernikkelen van de kou en proberen in slaap te komen als rond elf uur op de deur wordt gebonkt.De mannen lagen al in diepe slaap en ik was lekker muziek aan het luisteren als ik in de verte gebonkt hoor.Ik doe mijn oortjes uit en hoor duidelijk gebonk op de voordeur.Mooi ,onze fransoos , denk ik en laat dat kreng maar lekker wachten.

Volgende nummer van Bob Dylan gaat al van start als het gedreun steeds heftiger wordt en ik met gemak bang wordt dat die idioot de ramen gaat ingooien.Ik besluit dan toch maar het licht aan te doen en naar de voordeur te lopen.Iedereen wakker en Siem gelijk van,ik hoor wat.Ja ,ik ook en open de deur.Staat Erik voor de deur.Een jonge Duitser die we gisteren ook in onze Albergue hadden getroffen.Hij herkent me en zegt dat hij compleet de weg is kwijt geraakt en tenslotte toch hier is gekomen,in het Engels ,hij wel!

Kom binnen en pak een bed en wel een beetje rustig hè .Ja ,ja mach ich. Zo ,weer één in mijn schaapskudde.Nog even en ik wordt zalig verklaard door ons opperhoofd.

De volgende morgen is mistig als ik de gordijnen open.Ik loop even naar buiten om de temperatuur te checken en kan je melden dat dit er eentje is voor de volledige outfit met handschoenen.

Na een snel ontbijtje( sinaasappel) gaan we kwart voor acht op weg naar Cornellana,een kleine 25 km,en via vele gehuchten arriveren we in Grado.

In ons routeboekje worden we al gewaarschuwd dat er bijna geen bars,restaurants etc komen na Grado en zoeken gelijk naar de eerste de beste supermarkt en panaderia om goed voorzien te zijn.Bananen,iets te drinken en bij de bakker de lekkerste Empanada ( zoek maar op, op Google en Youtube) worden ingeslagen.Ik zie eigengemaakte Magdalena's en ,hup die gaan ook mee.

En eindelijk het klopt,elke bar of wat er voor door gaat is gesloten en we kijken elkaar voldaan aan.

Rond de klok van drie zien we in een dal onze eindbestemming voor vandaag.Tenminste dat hopen we want de volgende Albergue is 3 uur verder.Het wordt de herberg die bij het Klooster San Salvador hoort.Een mooi klooster uit de 12e eeuw dat op dit moment gerestaureerd wordt.

hij zal toch niet dicht zijn,zegt Bob als we voor het hek op de deurbel drukken.Geen gehoor.

Het zal toch GVD niet waar zijn ,en ik pak mijn telefoon.Er hangt een bordje met daarop een telefoonnummer van Gloria.Er wordt opgenomen en ze zegt ,ik kom eraan.

Boys, dit gaat goed komen en na een minuutje wachten komt Gloria met de sleutel en het grote inschrijfboek en alles is voor de bakker.In vloeibaar Spaans wordt me alles haarfijn uitgelegd en de mannen hangen aan mijn lippen.Wat zegt ze? Moet je maar Spaanse les nemen ,ha,ha,

Gloria komt nogmaals om te kijken of alles goed gaat en ziet dat we onze spullen staan uit te soppen.Laat maar ,ik doe dat wel en ik gooi alles daarna in de droogtrommel.Hé zo gaat het goed.Na het douchen gelijk naar het locale restaurant en eerst wat eten.Het wordt een ensaladas mixta die alle andere salades overbodig maakt,heerlijk.Het is volle bak in het restaurant en we besluiten na ons eten terug te gaan in het klooster om te genieten van de inmiddels volop schijnende zon en ons stukje te schrijven.Rond acht uur ,cenna, en dan hebben we ook WiFi om deze flauwekul op het internet te knallen.

Morgen gaan we via Salas naar La Espina en dan worden de praatjes wel minder denk ik.......

Hasta luego!

Escamplero

Oviedo is volgens het routeboekje de volgende stop,echter hebben we gisteravond al besloten om door te lopen naar de volgende Albergue op de route.Deze is gelegen in het gehucht Escamplero

en is wederom een oud schooltje.Iets voor het gehucht is een Restaurant met een mega parkeerplaats,zeker de place to Be voor de hele omgeving??En we moeten ons hier ook inschrijven om in de Albergue te kunnen slapen.€4,- de man en de ober geeft me de sleutel van school. Acher het witte huis ,rechts .Je kunt het vanaf hier niet zien, zegt hij.Vale, en daar gaan we ,op naar onze volgende uitdaging.

Stapelbedden,douches zoek maar uit alles voor ons tot er op de voordeur wordt gebonst.Ik loop naar voren en doe open .Nog een pelgrim ,een Fransman,en ik begin in het Spaans daarna Engels en wat denk je wat hij zegt ,parle Français?

Natuurlijk en we schakelen over op mijn beste Havo Frans van juffrouw Raven.Als ik aan het mens denk krijg ik alweer de pest aan haar.En nu heeft onze pelgrim geluk want ik blijf nog even in deze stemming.

Siem schreeuwt vanuit onze slaapkamer,laat hem toch dood vallen die kut Fransman met zijn eigenwijze franslullen.En eigenlijk ben ik het wel eens met deze opmerking.Komt nog bij dat hij van Santiago tegen de normale richting in loopt naar Santander.Dus ik terug naar Siem ,en het is ook nog een eigenwijze Fransman ook.Ik bonjour de beste man richting een andere slaapzaal zodat die ons vannacht niet kan dwarsliggen en laat hem verder zijn gang gaan.

De tocht vandaag was een mooie niet al te zware wandeling.Het heeft vannacht knap geregend en daardoor is de temp. gedaald naar 10 grd. Heerlijk om te lopen en na een klein uur arriveren we in El Berrón waar onze koffie klaar staat met een fijn broodje.Het is half tien als we onze pijlen richten op Oviedo.Onderweg is door de regen alles heerlijk fris en de geur van de bloeiende paarse seringen en de jasmijnstuiken en vooral de eucalyptusbossen doen ons goed.

En dan komt de stad in het zicht.Zoals de meeste grote Spaanse steden eerst de industrie dan de autobedrijven en vervolgens grote woonwijken die we snel doorkruisen.In de verte zien we de Kathedraal van Oviedo en zoals altijd loopt onze weg daar langs.Sterker nog ,deze keer erdoorheen.Ik heb de boys gezegd dat ik een stempel wil van de kerk en dus gaan we bij aankomst naar binnen.Ik zie een man in het zwart pak achter de afzetting en ik vraag "tienne un cello por favor? " Claro, en hij doet het rode koord voor ons aan de kant.We lopen dus door de kerk ,waar een dienst aan de gang is,met hem mee naar een zijkamer en krijgen onze stempel,mucho gracias

Oviedo heeft wederom een prachtige oude binnenstad en we schieten onze camera's vol.

Als we uiteindelijk de stad uit zijn heeft dat bijna twee uren lopen gekost en blijven er nog ca 8 km te gaan door prachtig glooiend landschap.We hebben het mooie weer aan de kont hangen en lopen al weer in T-shirt.

De route is aanmerkelijk rustiger qua wandelaars als de twee vorige edities en we komen nagenoeg geen andere pelgrims tegen.Behalve de gisteravond laat gearriveerde Finnen die vandaag hun maat opzoeken in Oviedo en dan samen verder gaan.

Voor ons zit het erop vandaag en ben benieuwd hoe Max het heeft gedaan in Bahrein .

Luego!

Pola de Siero

De televisie staat op vol volume en recht daaronder zitten we dan.Het is nu half vijf en 1-0 voor Barca.Tegenover onze herberg is een bar restaurant en de locals doen zich te goed aan veel eten en drinken en als we ons hebben genesteld bestellen we ook maar gelijk .Het wordt paëlla en dat was een juiste keuze,in twee woorden ,muy bien.

Het weer is inmiddels omgeslagen ,net als gisteren om deze tijd,en het onweert met veel regen.

We zitten mooi hier ,genoeg volk en drank dus hé wie maakt ons wat.

De afgelopen tocht ging via Valdedios over de Alto de Campa.Deze pukkel was er eentje die er wezen mag,binnen een anderhalve km stijgen naar + 400 m over rots,modder nat gras paadjes.

De beloning is dan ook een hartklopping en wederom een super uitzicht over de bergen en dalen.

Bij onze eerste koffiestop,half twaalf, lopen we een eenzame Nederlandse pelgrim tegen het lijf.

Siem heeft deze al meerdere malen ontmoet en weer afgewimpeld omdat het een betweterige eikel is .Waar gaat het vandaag heen? En zonder antwoord te geven een wedervraag ,en jij?

Ik ben vandaag klaar en doe het rustig aan.Wij gelijk ,nou het is nogal vroeg ,we doen er nog 10 km bij vandaag en zijn hem voorlopig weer kwijt.Hij roept nog ,denk eraan morgen is het zondag dan zijn de meeste winkels gesloten. Yoooo, bon Camino

Onze laatste 10 verlopen snel en van het ene gehucht Barbecho ,El Castro , Avano zien we uiteindelijk in de verte ons einddoel Pola de Siero.

Het begint te onweren en te regenen en de regenpakken gaan aan en bij de poort van de Albergue in Siero aangekomen blijkt alles op slot.Ik denk godfriedvanbouillon en besluit naar de overkant te gaan en vraag wie of waar de sleutel is.Er wordt gelijk door de barman gebeld en binnen een tel staat er een medewerker van de Albergue naast ons en is ons bed geregeld.

Al schrijvend komt er een zeiknatte Pelgrim het café binnen en vraagt hoe hij binnen komt ,de geschiedenis herhaalt zich waar je bij staat.Ik loop met ze mee en laat ze binnen in de Albergue.

Plek genoeg er zijn immers 30 bedden en wij waren de eersten .Ik zeg tegen de twee Finnen bel maar een van de nummers die op de voordeur staan en er zal wel iemand komen.Ze zijn in iedergeval binnen en ik voel me als een volleerd monnik.

Het café wordt gek , Lionel Messi maakt 2-0 en de wedstrijd is afgelopen en mijn verhaal ook.

Het is gestopt met regenen en gaan zometeen de dichtstbijzijnde Supermercado zoeken om onze proviand weer op peil te brengen.

Morgen naar Oviedo en door naar Escamplero 28,7 km. En in wandeltaal 7 uur incl stops!!

Adios!

Villaviciosa

Wakker worden in een schooltje geeft me het gevoel van voldoening.Al slapende wijzer worden wie kan dat nog behalve mijn wandelmaat natuurlijk die bij de Gemeente "werkt" en wat dat betreft al afgestudeerd is. Het heeft vannacht knap geregend en rond half acht als het licht wordt stopt het.We pakken alles goed in en stappen naar buiten.Droog,gelukkig en het ziet er ook niet naar uit dat het direct weer gaat regenen.

Wederom na een half uur lopen breken bij mij de vliezen.Eerst stoppen en alle overtollige kleding uit en vervolgens verder.

Het is vandaag een korte tocht richting Villavisioca en gaat over paden van asfalt,klei,modder de hele santemekraam .Ook komen we maar één gelegenheid met koffie tegen dus het was weer eens behelpen.

Rond één uur lopen we dan toch Villaviciosa binnen en zien gelijk een groot bronzen beeld van appels in het centrum van de stad.Hier is de Spaanse Betuwe met de appel als het grondproduct voor de alom bekende appelwijn oftewel in Spaans ,Sidra. Alle controle instanties zijn hier gevestigd om de kwaliteit van de mousserende wijn te waarborgen.De wijn wordt trouwens met gestrekte linkerarm omhoog in het glas gegoten dat met de rechterarm naar beneden wordt gehouden en zoals onze camarero ( ober) van gisteravond meerdere malen vertoonde ,zonder naar beneden te kijken.Hierdoor ontstaat extra zuurstof en een soort sparkling.Je drinkt dan ook gelijk alles ineens op,genaamd culete wat bij ons en shot heet.

Gisteravond in onze moeder mavo heerlijk naar Jackson Brown liggen luisteren loop ik hier in Villaviciosa een vent tegen het lijf die affiches aan het plakken is met daarop,jawel,concert van JB.Domingo 31 de Mayo.Het moet niet gekker worden .

Inmiddels ons hotel(simpel maar ok,Hotel del Sol) ingecheckt en samen met Bob de lokale supermercados afgestruind naar pan sin gluten en wat fruit voor morgen parkeer ik mijn kont op een terrasje met uitzicht op het gemeentehuis.

Morgen gaat het dan echt van start ,

de Camino Primitivo.

La Isla

Half vier en we zien de laatste stukjes blauwe lucht verdwijnen.We zijn in La Isla aangekomen,een klein dorp aan zee en onze laatste rustplaats aan de kust.Hierna gaat het via Villaviciosa richting Santiago .Een heerlijke pasta wordt opgedient en we zijn al binnen gaan zitten want de regen komt met bakken uit de lucht.De achterliggende bergen zijn niet meer te zien dus neem van mij aan ,het gaat erop!! Jammer van mijn spullen aan de waslijn,die krijg ik nooit meer droog.

Vandaag was een redelijk vlakke tocht van ca. 24 km en qua natuur en uitzichten een toppertje.

Ons pad liep bijna de hele dag op de rand van de zee en het achterland en gaf ons vele mooie fotomomenten.Ook de temperatuur was met een 25 grd goed te doen desalniettemin zeet ik me kapot en voor half negen heb ik mijn fleece trui uit en afritsbroek ingekort tot korte broek.

Het heuvelachtige achterland is mooi en rustgevend en we komen eigenlijk de hele dag geen mens tegen.Het enige wat je hoort zijn koeien met van die grote bellen aan de nek en hier en daar een kip die een flinke ... krijgt.

We lopen uiteindelijk naar beneden richting het strand ter hoogte van Vega als we in een klein steegje voor ons een film crew zien staan.Twee cameramannen en een verslaggeefster die twee zgn wandelaars( zonder rugzak) staan te interviewen echter met dat ze ons zien gaan de camera's richting ons.Waar komen jullie vandaan? Hollanda roepen we en komen vol in beeld.Ik zeg tegen Siem ,dat is net wat die film nodig had!!

Onderaan aangekomen eerst een lekkere café Americano en op naar La Isla.

Daar aangekomen melden we ons op het juiste adres en een oud vrouwtje helpt ons verder met het invullen van de papieren en krijgen we onze zoveelste cello( stempel) in onze credential del Peregrino( pelgrimspaspoort).Ze loopt met ons mee en we worden in een vrijstaande Albergue aan de rand van het dorp losgelaten.Een oud schooltje dat nu als Pelgrimverblijf met ca 20 bedden dienst doet,met een heerlijke warme douche.

Het is droog en de temperatuur stijgt alweer en dit type weer houden we voor de komende dagen.

We zullen zien ,morgen eerst naar Villaciosa alwaar we rond 14.00 zullen zijn om vervolgens onze pijlen te richten op de Camino Primitivo.

Adios.