Er is geen dag of er gebeurt iets aparts.En gisteren was er weer eens eentje uit de categorie kloothommels.We liggen in ons schooltje te vernikkelen van de kou en proberen in slaap te komen als rond elf uur op de deur wordt gebonkt.De mannen lagen al in diepe slaap en ik was lekker muziek aan het luisteren als ik in de verte gebonkt hoor.Ik doe mijn oortjes uit en hoor duidelijk gebonk op de voordeur.Mooi ,onze fransoos , denk ik en laat dat kreng maar lekker wachten.

Volgende nummer van Bob Dylan gaat al van start als het gedreun steeds heftiger wordt en ik met gemak bang wordt dat die idioot de ramen gaat ingooien.Ik besluit dan toch maar het licht aan te doen en naar de voordeur te lopen.Iedereen wakker en Siem gelijk van,ik hoor wat.Ja ,ik ook en open de deur.Staat Erik voor de deur.Een jonge Duitser die we gisteren ook in onze Albergue hadden getroffen.Hij herkent me en zegt dat hij compleet de weg is kwijt geraakt en tenslotte toch hier is gekomen,in het Engels ,hij wel!

Kom binnen en pak een bed en wel een beetje rustig hè .Ja ,ja mach ich. Zo ,weer één in mijn schaapskudde.Nog even en ik wordt zalig verklaard door ons opperhoofd.

De volgende morgen is mistig als ik de gordijnen open.Ik loop even naar buiten om de temperatuur te checken en kan je melden dat dit er eentje is voor de volledige outfit met handschoenen.

Na een snel ontbijtje( sinaasappel) gaan we kwart voor acht op weg naar Cornellana,een kleine 25 km,en via vele gehuchten arriveren we in Grado.

In ons routeboekje worden we al gewaarschuwd dat er bijna geen bars,restaurants etc komen na Grado en zoeken gelijk naar de eerste de beste supermarkt en panaderia om goed voorzien te zijn.Bananen,iets te drinken en bij de bakker de lekkerste Empanada ( zoek maar op, op Google en Youtube) worden ingeslagen.Ik zie eigengemaakte Magdalena's en ,hup die gaan ook mee.

En eindelijk het klopt,elke bar of wat er voor door gaat is gesloten en we kijken elkaar voldaan aan.

Rond de klok van drie zien we in een dal onze eindbestemming voor vandaag.Tenminste dat hopen we want de volgende Albergue is 3 uur verder.Het wordt de herberg die bij het Klooster San Salvador hoort.Een mooi klooster uit de 12e eeuw dat op dit moment gerestaureerd wordt.

hij zal toch niet dicht zijn,zegt Bob als we voor het hek op de deurbel drukken.Geen gehoor.

Het zal toch GVD niet waar zijn ,en ik pak mijn telefoon.Er hangt een bordje met daarop een telefoonnummer van Gloria.Er wordt opgenomen en ze zegt ,ik kom eraan.

Boys, dit gaat goed komen en na een minuutje wachten komt Gloria met de sleutel en het grote inschrijfboek en alles is voor de bakker.In vloeibaar Spaans wordt me alles haarfijn uitgelegd en de mannen hangen aan mijn lippen.Wat zegt ze? Moet je maar Spaanse les nemen ,ha,ha,

Gloria komt nogmaals om te kijken of alles goed gaat en ziet dat we onze spullen staan uit te soppen.Laat maar ,ik doe dat wel en ik gooi alles daarna in de droogtrommel.Hé zo gaat het goed.Na het douchen gelijk naar het locale restaurant en eerst wat eten.Het wordt een ensaladas mixta die alle andere salades overbodig maakt,heerlijk.Het is volle bak in het restaurant en we besluiten na ons eten terug te gaan in het klooster om te genieten van de inmiddels volop schijnende zon en ons stukje te schrijven.Rond acht uur ,cenna, en dan hebben we ook WiFi om deze flauwekul op het internet te knallen.

Morgen gaan we via Salas naar La Espina en dan worden de praatjes wel minder denk ik.......

Hasta luego!