Het ijzeren kruis ,la cruz ferro,is een van de hoogte punten in de Camino.Zeggen ze.Het klopt qua hoogte is het een hoogtepunt want we zitten nu op ruim 1500 m hoogte.Maar het is verder een beetje een terleurstelling als je er aan komt lopen en dan het ijzerenkruis denkt te zien.Het is een hoop stenen in het midden een oude houten telefoonpaal en daar bovenop een lullig kruisje.
We maken onze fotos en leggen onze steentjes op de hoop en thats it! Vervolgens gaan we een stukje uphill en dan een afdaling via paadjes van los liggende rotsen,puin etc die maar liefst 2 uur duurt.Mijn knieen worden weer eens op de proef gesteld en zelfs Bob hoor ik regelmatig met onze lieve Heer praten( over mezelf maar niet te zwijgen).
Na een koude start van rond de nul graden dalen we maar stijgt de temperatuur en zo om een uur of elf zitten we al weer in een aangename 20 grd.De natuur is nu echt verandert en aan de andere kant van de berg is het nu toch echt voorjaar,primavera.Alles staat nu in bloei en de verschillende geuren en kleuren van de appel,peren,mimosa,kersen enz zijn een genot om mee te maken.Ook de kleine dorpjes met hun cafeetjes en leuke lieve mensen doen ons deugt.
Na 27 km afdalen en vlakke stukken is het dan uiteindelijk Ponferrada dat aan de horizon verrijst en dat betekend minstens nog twee uur lopen.We zijn al aardig getraind in de afstand en de daarbij horende tijd in te schatten.
Als de Albergue Municipal is gevonden ,snel douchen en de binnestad in om het kasteel ,oude binnestad en de terrasjes te bekijken.De lokale club speelt vandaag thuis tegen Gijon en het is alles rood wit en blauw wit en zonder ruzie dus zo kan het ook!
Morgen gaan we door de 200 km (nog te gaan)grens dus als je een knal hoort dan zijn wij dat,ajuu.