hanskoster.reismee.nl

Thailand 2017

Winter in Europa is leuk als er sneeuw ligt en blijft liggen in combinatie met een beetje vorst.
We hebben van alles gehad echter duurde het maar een dag en komt nu de regen met bakken uit de lucht . De wegen naar Schiphol zijn goed en je kunt al de schade plekken zien in het asfalt van de zout strooierij van Rijkswaterstaat .Ti’s me om het even want we zijn op weg naar Thailand en niets staat ons in de weg vandaag. Net voor de nationale vluchthaven staan busjes van de marechaussee die er gisteren niet stonden. Is er weer een alarm afgegeven?
Gisteren na mijn laatste werkdag ,dit jaar ,was ik ook hier om Fanny af te halen ,die vanuit Málaga kwam ingevlogen en toen waren er geen busjes te bekennen.
Nadat Isabel ons heeft afgezet zoeken we de incheck balie en gaan we door naar de douane.
De borden geven aan dat we onze eerste vertraging van een uur te pakken hebben.Dit betekend een uur minder wachten in Amman ,Jordanië ,dus geen paniek.
In Amman aangekomen lees ik dat er een man is neergeschoten op Schiphol dus is die extra politie er niet voor niets .
De temperatuur in de vertrekhal waar we ons nu bevinden wordt kunstmatig hoog gehouden voor de jongens met de witte jurken.De warme lucht slaat me op de huig en er moet nodig een goudgele rakker tegenaan! Zo gezegd en zo besteld .De eerste rolberoerte net overwonnen na de rekening van € 13,00 voor een blikje Freddy geniet ik met volle teugen van mijn duur betaalde drankje.Verderop zit een Italiaan die met veel kabaal kenbaar maakt dat de prijs wel heel apart is.Shit happens.
De komende 4 uur moeten we ons dan maar vermaken met naar andere mensen loeren en de aparte achitektuur van het gebouw te bewonderen.
Onze reis is begonnen en dat is het belangrijkste! De voorbereidingen voor onze rondreis begonnen toen ik deze zomer in Malaga was en aldaar de heen en weer vluchten geboekt had.
In de maanden daarna hebben we de route bepaald en de hotels geboekt met nog enkele binnenlandse vluchten.
Het plan is om vanaf Bangkok naar het noorden te reizen om vervolgens naar Cambodja en weer terug naar Thailand om de laatste week op een mooi eiland te verblijven.
De rugzakken zijn bepakt en de komende weken gaan we van hot naar her.Volgens de weerberichten blijft het droog en met een te verwachten dag temperatuur van rond de 30 grd.zit het wel snor.


We hebben er zin an.


Santiago de Compostela

Santiago de Compostela.

De hele club is rond zeven uur wakker en er wordt alweer volop ingepakt ,slaapzak opgerold,en spullen in plastic zakken verpakt want al is het de laatste wandeldag,we moeten vanavond en morgen nog wel een beetje droog slapen en ons kunnen verkleden.De voorspelde regen is gekomen en iedereen is goed aangekleed tegen wat komen gaat.

De laatste loodjes wegen het zwaarst zeggen ze maar dat valt me vandaag mee.De regen is de grootste spelbreker en de laatste 24 km lopen zullen me verder jeuken.

Het doel is in zicht ,figuurlijk,want door de laaghangende mist en regen zien we pas Santiago als we over de brug de stad in lopen.Het is weer een feest van herkenning en uit ervaring weet ik dat het nu nog zeker een half uur lopen is tot aan de Kathedraal.

Als we uiteindelijk de oude binnenstad inlopen stopt het met regenen en kunnen we, aangekomen op het plaza do Obradoiro,het plein voor de Kathedraal,onze groepsfoto's maken en een ieder uitbundig feliciteren.Met heel veel voldoening en plezier kijk ik terug op deze derde Camino en het gevoel van overwinning bekruipt me.En dat zie ik bij alle anderen ook.Het was niet voor niets de Camino Primitivo.Een tocht door een van de mooiste provincies van Spanje ,Asturia en Galicia.

Inmiddels totaal zeiknat tot op het bot staan we vervolgens in de rij om onze Credential op te halen achter de kerk en zoeken we vervolgens een kroeg om dit te vieren.

Een klein kroegje in de binnenstad wordt ons startpunt van wat later blijkt een hele lange kroegentocht.Na wat witte wijn uit soepkommetjes,gebruikelijk in deze streek,gaan we toch eerst naar onze Albergue om ons te verkleden en wat droogs aan te trekken.

Daarna een heerlijke warme hap met voor,hoofd en nagerecht en van alles meer.Een perfecte ondergrond voor wat komen gaat.Er wordt weer veel gelachen en ik moet er nog niet aan denken dat dit straks allemaal voorbij is.ons gezelschap bestaat nu alleen nog maar uit drie Hollanders en twee zusters uit Gijon ,twee mannen uit Madrid en vrouw uit Malaga en eentje uit La Mancha en een chauffeur uit Bilbao.Een prachtig gezelschap en na drie weken begin ik me steeds meer thuis te voelen.Dit geldt ook voor mijn mede pelgrims Siem en Bob ,die zich ook kostelijk vermaken.

Na het eten gaan we toch nog even naar het grote plein omdat die nu eenmaal werkt als een magneet op een pelgrim,daar moet je zijn en gezien worden. Fotos maken en genieten.

En de volgende stap is naar binnen in de Kathedral van Santiago(830 nChr).Er is een mis aan de gang en de kerk zit stampend vol.Achter het altaar is een soort gangetje met daarboven een beeld dat je moet omarmen en elke echte pelgrim doet dat.Wij ook en als we net naar buiten willen gaan zien we een man of acht in fluweelrode pakken de kerk doorlopen.Er wordt gelijk gefluisterd door iedereen dat de wierook kelk omhoog gaat.Dus wachten en ja hoor na enkele minuten wordt de tachtig kg zware kelk met wierook omhoog getrokken en begint te zwieren door de kerk.Op de achtergrond wordt heftig gezongen door een koor en wat ik al meerdere malen had gezien op film zag ik nu voor mijn ogen gebeuren.

Onze dag kan eigenlijk niet meer stuk en de avond moet nog beginnen.Op onze tocht van kroeg naar kroeg ontmoeten we overal pelgrims die we onderweg kwijt zijn geraakt .Even snel feliciteren en hup naar de volgende.

De stemming stijgt en na de vele witte wijn begint Bob inmiddels ook vloeibaar Spaans te praten en schreeuwt door de tent O sole mio en we lachen ons kapot.Zo rond middernacht wordt er door onze club Spaanse dames besloten dat er ook nog gedanst moet worden.Ik was er al bang voor maar heb ze gewaarschuwd.Ik heb uiteindelijk de samba gedanst in een tempo zoals ze in Spanje nog nooit hadden gezien en ik ben bang dat hier geen vervolg op komt voorlopig.

Het is nu drie uur en we zijn overgeschakeld op de Gin-tonic en ik zie dat het niet veel langer moet duren .De stemming is inmiddels over zijn hoogtepunt als we besluiten naar onze herberg te gaan.

Het is nu zaterdag als we nog een klein wandelingetje maken over de overdekte vis en groente markt .Iedereen en niemand uitgezonderd heeft een klein katertje van deze lange nacht maar een goede herinnering van onze afsluiting van deze Camino.

Ik zit samen met Bob en Simon in de louche van een of ander hotel vlak bij het vliegveld van Porto dit verhaal te maken en kan nog wel uren doortikken.Zoveel mooie herinneringen ,foto's en ervaringen zijn niet te vatten in een blog als dit.Ik heb ze allemaal goed opgeslagen op mijn eigen harde schijf en kan hier weer een tijd mee doen.Wandelmaten bedankt en alle mede lezers ook bedankt voor jullie reacties.

Hasta año próximo!

Pedrouzo

Inmiddels aangekomen in Pedrouzo en het weer is nu echt slecht,in de zin van regen ,wind en koud.Sinds we samen zijn gekomen met de Camino Frances in Melide is het idee van samen lopen ineens meer marslopen geworden.Het is tot nu toe een zeer rustige ,qua aantal,tocht geweest en dat is omgeslagen in een soort veldtocht en is het niet meer de Camino zoals we die tot nu toe hebben gehad.

We hebben ons aangesloten bij een groep Spanjaarden waar we al de laatste week mee van Albergue naar Albergue lopen.Ieder voor zich maar s'avonds klit alles weer naar elkaar.

Zo leer je tenminste de taal en de gewoontes en die bevallen me prima kan ik je melden.Doordat we nu langer met hun lopen kom je ook meer van een ieder te weten en zij van ons en dat geeft een extra dimensie aan de tocht.

Door de enorme drukte is het ook niet meer zo dat alle herbergen zomaar vrij zijn omdat in elke stad waar je stopt meestal één Albergue Municipal is en als deze vol is moet je naar een private.

Het grote aantal pelgrims dat nu op weg is naar Santiago heeft dus als gevolg veel privat Albergues.Deze kunnen echter wel telefonisch geboekt worden en gisteren en tevens voor morgen in Santiago is dat mooi geregeld.

Gisteren bij aankomst in Melide was het weer goed en de straten kwamen me bekend voor van twee jaar geleden.We zijn naar een pulpería geweest genaamd "Garnacha" en daar heerlijk pulpo zitten eten met een heerlijke en bekende lokale witte wijn Rias Baixas.

Daarna nog slechts 6 km naar Boente en klaar voor vandaag.

The day after was dus een ander verhaal.Vandaag dus begon het met een motregentje en die bleef doorzeuren tot een uur of 12 .onderweg wel een paar stops gemaakt en vanaf het middaguur ging het steviger regenen.Drijfnat aangekomen in Albergue REM werden we aangenaam verrast door de luxe van de herberg en was bij mij althans alles van vandaag al weer vergeten.Er zijn bijna geen foto's gemaakt omdat die toch niets meer toevoegen aan het beeld van de omgeving.Wel van de hoeveelheid lopers.

Vanmiddag lekker gegeten en nu ligt iedereen zijn Siëta te houden ,wat een leven.

De voorspelling voor morgen is slecht maar dat is normaal voor de laatste dag als je Santiago inneemt.We zullen zien ,we hebben morgen een bed en komen ook wel aan een bord eten en ik denk de nodige drank want er is weer wat te vieren toch?

Hasta luego.

Ponte Ferreira

Lugo gezien en op naar de volgende.Vandaag gaat het over 29 km richting Ponte Ferriera.

Nou moet je niet denken aan een grote stad want dit is dus weer een van die hele kleine gehuchtjes.Dit keer zo klein dat voor onze herberg een bord staat met Ferriera en aan de andere kant het bord einde Ferreira.Echter hiertussen gaat het gebeuren.Als we rond twee uur het erf oplopen is Siem ons al vooruit gegaan.Hij heeft al betaald en Bob en ik kunnen gelijk door naar boven.Genoeg plek en eerst onze dagelijkse dingen doen.

Het is midden op de middag toch nog lekker weer geworden en de ene na de andere pelgrim die ook in Lugo zat komt binnendruppelen.Ik lach me dood om de Spaanse Ruby Wax die samen met nog wat vriendinnen hun plek hebben gevonden.Ook de kanaries zijn weer van de partij en onze Duitse student niet te vergeten.

Iedereen heeft met gemak last van de benen,voeten,rug of is moe maar morgen gaat het gewoon weer zoals elke dag en heeft niemand enige hinder .Het is nog 75 km aldus Jezus ,de Spanjaard die boven me slaapt en al dagen met een brace om de knie loopt,al zagen ze me het onderbeen af ,vrijdag loop ik Santiago binnen en dat is de spirit.

Zo rond een uur of vier zit de stemming er goed in en is de Albergue vol.De langzame pelgrims hebben pech en kunnen nog eens 5,5 km verder hun heil zoeken.We hebben vanavond één menu en dat maakt het gemakkelijk ,hoeft niemand te kiezen!Salade mixta,Paella en postres met water en wijn natuurlijk.

Onze tocht vandaag was mooi en ging over de Via Romana en dus over oude paden met stenen gestapelde muurtjes die overgroeid zijn met mos en klimplanten.De bergen zijn achter ons en het landschap is nu heuvelachtig en daardoor is onze gemiddelde snelheid rond de vijf km/uur.

Morgen wederom 27 km en rond de middag lopen we door Melide ,de stad van de pulporías.

Er is geen pelgrim die hier niet inktvis gaat eten en wij dus ook.Ik ben er al eerder geweest en kan je melden dat het heel apart eten is.Daarna nog een km of 8 en we zijn in Boente.Het weer van morgen gaat wederom bepalen hoever we gaan en dat is en blijft de bepalende factor.

Straks lekker eten ,een beetje meelullen met de rest van de pelegrinos en net doen of je alles verstaat.Ik lach me kapot.

Adios

Lugo

Hiep,hiep hoera voor Willem Alexander en lang zal die leven in de Gloria.Wij trappen in het half schemer de motregen in met regenpakken en poncho's.De weersvoorspelling is niet best en even later lopen we in een echte hoosbui die maar niet ophoud.Urenlang gaan we door bossen en over het platteland van Galicië en moeten zelfs nog stevig klimmen ook.Afgesloten van alles en iedereen lopen we onze kilometers weg,er komt geen eind aan tot we na drie uur een self-service bar zien.Deze kom je hoe dichter je bij Santiago komt wel vaker tegen en het zijn koffie ,limonade ,snoep etc machines.Precies op tijd want we willen wel even rusten.Inmiddels komen er steeds meer volgers binnen en wordt het een gezellige boel.

De regen is nog steeds even heftig en wachten is geen optie want we zijn in de buurt van Lugo waar de meeste neerslag per jaar valt van heel Spanje dus regenpakken aan en ik doe ook nog een fleece-trui erbij tegen de kou.

Ook de volgende twee en half uur blijft het gestaag regenen tot we in de verte Lugo zien.Plotseling klaart het op en ik besluit om de regenbroek alvast in de rugzak te doen en regenjas idem dito.Dom ,dom nog geen vijf minuten later breekt de hemel weer open en besluit ik mijn jas wel aan te doen en de rest geloof ik wel.In de laatste 10 minuten val net zoveel water als het afgelopen uur en iedereen komt tot op het bot zo nat binnen.

Ten minste dat dachten we .In het route boek staat Albergue geopend van 11.00 tot 13.00 en van 16.00 tot 22.00 uur en wat blijkt ze openen om 13.00 uur dus staan we met een steeds groter wordende groep in de zeikende regen voor een dichte deur.

Siem roept ,één uur zal wel Spaans één uur worden en plots gaat de voordeur open en een Spaanse schone laat ons binnen.Ik zeg tegen Siem ,dat loopt bij jullie niet rond in het gemeentehuis en die ook nog goed kan klokkijken ook.

We halen ons stempeltje en zoeken onze bunk. Eerst de kleren overal te drogen hangen,douchen en vervolgens de stad in.We zitten met de Albergue achter de Kathedraal van Lugo en binnen de oude stadsmuren.De historische binnenstad is prachtig en de gerestaureerde stadsmuur die rondom het oude centrum loopt en ( het zal eens niet) gesubsidieerd is door Unesco als zijnde werelderfgoed is indrukwekkend.

Eenmaal in de Kathedraal , seen one you've seen em all,zoeken we de dienstdoende paus voor onze stempel.We moeten het doen met een medewerkster uit Brasilië die wat staat te poetsen.

Ze begrijpt onze bedoeling en neemt ons mee naar een achterliggend vertrek.Stempeltje,fotootje en wegwezen,Buen Camino en we staan weer buiten.Vervolgens onderzoeken we de oude binnenstad en nemen onze foto's .Het is prachtig echter met dit type weer was ik hier snel vertrokken.Met bakken komt het al weer naar beneden en we besluiten wat inkopen te doen bij de Carrefour om de hoek zodat we in iedergeval morgenvroeg en morgen onderweg weer voorzien zijn van proviand.

We hebben besloten morgen de traditionele route te nemen ipv drie andere varianten.We doen de Camino Primitivo originale en niets anders.

Mañana va a llover?

Ps.fotos lastig laatste tijd ivm slechte wifi

Castroverde

Fonsagrada als dorp ,een tragedie,met een bank twee kleine supers en een paar restaurantjes geen directe aanleiding om hier je vakantie te gaan vieren.Maar de Albergue is er eentje van de buitencategorie.Te mooi ,ik ga er verder niet over uitweidden maar hij was top.

En het eten gisteravond was ook top.Het stoofvlees is zo lekker ,niet normaal.En de pulpo vooraf ging er ook goed in.

De volgende morgen kwam deze er ook weer net zo snel uit ook.Ik denk door de olie waarin het wordt opgedient. Na drie snelle faxen richting Darmstadt gaat alles weer o.k. en ben ik weer terug op mijn geboortegewicht.

Na de koffie en wat brood is het tijd om te gaan en zoeken we de eerste pijl richting Cádavo om daarna verder te gaan naar Castroverde.Een pittige trip en mede omdat het heeft geregend en gaat regenen mogen we deze wel zeer pittig noemen.

Onderweg komen we gelukkig nu wel wat bars tegen en kunnen we onze dorst lessen met koffie en fris.Het wordt inmiddels drukker onderweg en onze Finse,Spaanse,Duitse ,Poolse etc mede pelgrims komen nu overal tegen en iedereen probeert vandaag dezelfde herberg te halen.Dit ivm de dag erna.Lugo.

De regenkleding kan rond de middag aan en net voor we een zware beklimming hebben begint het ook nog te regenen.Dat betekend actie en dus reactie.De reactie van mijn lichaam is , ondanks de goretex kleding,zweten.Uiteindelijk op de top vraag ik mezelf af waarom al deze kleding ,een zwembroek is toch genoeg?

Al lopende in de hagelstorm met regen en wind denk je soms ,wat doe ik hier,maar als ook deze weer opklaren en de zon laat zich iets zien dan is het toch wel apart.

De natuur heeft afgesproken om alle gele brem vandaag te laten bloeien en het is overal geel ,te mooi.Als we via bergpaden,tussendoortjes uiteindelijk in Castroverde aankomen begint weer dezelfde dagelijkse riedel en wordt het hier een uitdaging wat te eten te krijgen.

Het is zondag en de meeste tocos zijn gesloten ,op een na ,die na achten nog wat heeft .

We zullen zien.Zoals ik al zei,morgen Lugo en daar komen we al rond de middag aan .

Adios.

Fonsagrada

We hebben het voor elkaar vandaag.Een super mooie Albergue in het centrum van Fonsagrada en achter de kerk natuurlijk.In de gemeenschappelijke ruimte hebben we juist een paella gegeten en de wasmachines draaien op volle toeren.Het was een korte maar toch nog redelijk zware trip vandaag.Mede omdat de regenkleding aan moest en de wind de tweede tegenstander was. Vandaag ging het over berg en dal en er zaten weer uitschieters bij van + 400m tot we de top van de Alto del Acebo bereikten,daarna weer een lange afdaling.We zijn na de Alto aangekomen in de provincie Gallicië en het gekke vanaf nu zijn de gele schelp aanduidingen ,op de paaltjes die ons de weg wijzen, precies andersom als in de rest van de Camino.

Door de regen is het zicht nihil en komt de camera amper uit de broekzak.Trouwens wordt het steeds lastiger om zo wie zo bij mijn camera te komen met de regenbroek erover en de regenjas aan!

Door de kleine klimmetjes tussendoor loopt de temperatuur lekker op en als het uiteindelijk stopt met regenen gaat als eerste de regenbroek uit.Kan de wind alles weer drogen.

Fonsagrada ligt ,zoals de meeste stadjes,bovenop een berg en de laatste km is weer klimmen.

Het is weer zoeken naar de herberg en heb er geen zin aan vandaag dus ,andere aanpak .

En zoals Dirk Bolt ook altijd vraagt wanneer hij weer iemand zoekt ,waar dan ook in Zuid Amerika,doe ik hetzelfde bij de eerste de beste vrouw die we tegenkomen. Tengo una pregunta?Donde esta El Albergue Cantábrico?En huppelakee,links,tweede rechts en je bent er,Vale Gracias.(Mirella,het gaat nog niet vanzelf maar we gaan vooruit)

Aangekomen in de herberg worden we ingeschreven en krijgen we de rondtoer door de Albergue.

Vier slaapzalen met elk 4 stapelbedden ,de keuken, 4 badkamers etc etc te mooi om waar te zijn en hé, èèn km verderop staat nog een herberg in de middle of knowwhere (Padron) maar waarom zouden we die nemen,we zijn gekke Henkie niet!

We krijgen hulp van de uitbater van de herberg als ik naar de wasmachines kijk.Ik zeg ,hij staat al een anderhalf uur te draaien en is nog niet klaar? Ik doe het wel verder voor jullie ,echter heb je deze er ook in gedaan? En hij wijst naar de blauwe fles die naast de waspoeder staat.

Jazeker wasverzachter zeg ik ,ruikt lekker toch? Blijkt het chloor te zijn die de schoonmaakploeg van vanmorgen naast de waspoeder heeft laten staan.oh,oh zegt de beste man en zet beide wasmachines gelijk stil.Bakje open en gelukkig zit onze "wasverzachter" er nog in .Met wat gepiel krijgt hij de chloor eruit en hopelijk is straks onze was niet wit.Ik doe het ook wel in de droger roep hij ons toe en zal wel denken ,die eikels kunnen nog niet eens de was doen.EN DAT KLOPT .

Iedereen zijn specialiteit,zo ben ik weer beter op de dansvloer.

Onze was-prins geeft ons gelijk nog een tip voor de volgende dag en doet een aanbeveling om morgen door te lopen naar Castroverde ,31 km, omdat daar één van de beste Albergues van de hele Camino is gevestigd.Het volgende voordeel is dan dat we maandag maar 20 km lopen en dan staat Lugo op het programma(in de Romeinse tijd de hoofdstad van Gallicië).

Op de achtergrond staat de wasdroger te piepen en het valt mee met de was,alles schoon,droog en nog met dezelfde kleur als ik het erin heb gestopt.Zoals ik al zei,ieder z'n specialiteit.

Nu nog een paar foto's erop zetten en dan is het weer gedaan voor vandaag.Om de hoek zit een pulporia en hier in Galicië een delicatesse en niet te vergeten de vele soorten pinchos (tapas) die hier in de kroeg worden uitgedeeld.Zoals ik al vaker heb gezegd is het geen straf hier rond te sjouwen.

Hasta mañana!

Castro

Berducedo-La Mesa-Grandas de Salime-Castro.

Het zijn mooie namen voor gehuchten die zo klein zijn dat als je ze langzaam uitspreekt je er al weer doorheen bent.We vertrekken vanmorgen wederom rond half acht na een fijne bak koffie kunnen we gelijk aan de bak.Met de slaap nog in de ogen moeten we weer stijl omhoog en daarna weer enkele km langzaam omlaag om vervolgens weer 2 km omhoog te gaan naar de top.In het boekje staat dat het af te raden is om deze route per fiets te doen mede omdat het na de top zeer snel daalt.En ik ben op de Camino Frances veel fietsers tegengekomen,hier nog geen één.

In rap tempo gaan we down hill en de paden zijn redelijk tot goed te belopen ,af en toe wat glad en na anderhalf uur afdalen sterf ik van de pijn in de knieën.In de verte zien we een stuwmeer en dat wordt het laagste punt waar we naar toe afdalen.

Als het bijna elf uur is rollen we een bar-hotel binnen .De ene na de andere pelgrim komt hier en ik ben ben bang dat het een wedstrijd wordt wie het eerst in de volgende Albergue is.Er zit een hele groep Spanjolen die ook richting Castro gaan.Er is maar plek voor max 16 personen dus nu moeten we snel handelen aangezien onze Españoles al staan te reserveren met de movil in de hand.

Ik loop naar een van de Canariaas die staat te bellen en vraag of hij ons ook wil reserveren ,en zo gezegd zo gedaan ,we hebben vannacht weer een bed.Gracias Jesus Gonzales.

Na het stuwmeer gaat het wederom omhoog en binnen enkele minuten ben ik doorweekt mede omdat ik nu ook met regenjas loop.Het is van dat jas aan jas uit weer .

Na Grandas de Salime ,dat trouwens een klein stadje met Albergue is,vervolgen we onze weg via tussendoortjes ,over en langs weilanden tot aan Castro.

Het was een mooie en zware afdaling en blz 101 was geen grapje maar na twee weken wandelen gaat het herstel steeds sneller en ik ben zo fit als een hoentje als we aankomen bij de herberg.Het begint weer te druppelen en wordt kouder dus kappen we ermee en gaan ons melden bij de cheffin van de hut.

We staan netjes geboekt en zijn de eersten echter na een uur niet meer.Het is weer volle bak en vanavond eten we ook hier ,perfecto.